Wanneer je het woord ‘bruisbal’ opzoekt in de Dikke Vandaele, is de kans groot dat je een foto van Westwijzer Jenny Spinneweyn ziet. ‘Tijdens onze reis naar Rome was ik gefrustreerd dat ik niet volop kon meepraten in het Italiaans. Die taal staat nu ook op mijn verlanglijstje.’ Voor deze 74-jarige levensgenieter is leren een vorm van ontspanning. ‘Ik zal nooit denken, ik weet alles wat ik wil weten, nu ben ik klaar!’
Economie studeren aan de universiteit, dat was Jenny haar grote wens, maar het waren andere tijden. Jenny trok na haar lager middelbaar naar de normaalschool en stond als 19 jarige voor de klas.
’Ik was piepjong toen ik mijn carrière startte en hoewel ik heel graag voor de klas stond, bleef ik op mijn honger zitten. Ik stapte mee in het bouwbedrijf van mijn man en kon daar de drang naar cijfers waarmaken. Toen ik 45 was koos ik toch opnieuw voor het schoolbord, krijt en bordenwisser ditmaal in Wallonië. Ik huil niet snel, maar de dag dat ik hoorde dat ik geslaagd was voor mijn midden jury waren er tranen van opluchting.’
De liefde voor uitvogelen
Leren is een vorm van ontspanning. Misschien ben ik een buitenbeentje op dat vlak, maar ik ben altijd op zoek naar iets nieuws om te leren. Ik haal er nog steeds voldoening uit. Dat hoeft niets groots te zijn. Na onze reis naar Rome zat ik thuis en had ik niets om handen, dus begon ik uit te zoeken hoe Komoot werkt. Iemand anders ploft in de zetel om een boek te lezen. Ik val mijn kinderen lastig om uit te vogelen hoe die app werkt (lacht).
Ik geef het mezelf
Ik leer bij omdat ik het mezelf nu kan geven. Ik heb heel lang frustratie gevoeld dat ik niet naar de universiteit kon gaan en dat maak ik nu goed voor mezelf. Ik haal nu in wat ik als jong meisje niet kon doen.
Als je kan lezen, kan je alles, zei een leerkracht ooit. Ik heb het altijd onthouden. Wanneer je een kookboek kan lezen, kan je koken. Een handleiding helpt je om een haperend toestel weer aan de praat te krijgen. Ik zoek de dingen graag uit. Ik leerde mezelf kleding naaien, schilderen en repareer al eens een stopcontact als het moet.
Hup met de lat
Als je niets doet, ontmoet je geen mensen en dan worden de dagen eenzaam. Leren is voor mij een mooie manier om in te zetten op verbinding en sociale contacten.
We reizen graag en verblijven graag bij de mensen zelf. Ik leerde Spaans omdat ik echt contact wil leggen met de mensen die we ontmoeten. Ik hou ervan om in de geschiedenis te duiken en volg lezingen om nog meer te weten. Wanneer ik een wandeling voorbereid voor de wandelclub zal er altijd een portie lokale geschiedenis in verweven zijn. Ik volgde een cursus schrijven om onze reisverhalen mooi uit te werken. En zo staan er altijd tabblaadjes open in mijn hoofd.
Ik studeer ook veel op mijn eentje, dan duik ik in boeken en speur ik naar fouten of tegenstrijdigheden. Ook dat vind ik fijn, wanneer ik studeer op mijn eigen tempo kan ik de lat leggen op exact de hoogte die ik kies. Het brengt me meer dan voldoening. Het is fierheid, telkens als ik iets afvink gloei ik van trots dat ik het gedaan heb.
Het zal nooit genoeg zijn. Als ik niet meer op reis kan, wil ik een boek schrijven. Als ik niet meer kan lezen, dan zijn er nog altijd podcasts of luisterboeken.
Leergoesting bestaat in alle vormen en maten, van een taal leren tot bijblijven met de nieuwe evoluties binnen je vakgebied. Van nieuwe invalshoeken ontdekken tot je omscholen om een nieuwe richting te geven aan je beroepsleven. Welke vorm ze ook aanneemt, Westwijs toont je waar je in de Westhoek je leergoesting kan stillen. Want bijleren kan op elk moment in je leven.
Westwijs is een initiatief van CVO Miras, Syntra West, Ligo, Hogeschool Vives, Avansa Oostende-Westhoek, Cervo, Huis van het Leren, VDAB, Howest Hogeschool, De Lovie en Argos. Met steun van Provincie West-Vlaanderen en de POM. In samenwerking met stad Veurne, Poperinge, Ieper en Diksmuide.
