In 1949 wordt de NAVO opgericht als een collectieve 'defensiegemeenschap'. Na de Koude Oorlog vormt dit westers bondgenootschap zich om tot een militaire alliantie die ook buiten het eigen grondgebied zal opereren en haar territorium met rasse schreden richting Oost-Europa uitbreidt. Dat leidde tot toenemende spanningen met Rusland.
Sinds de Russische invasie van Oekraïne in 2022 en het aantreden van VS-president Trump is de militarisering van Europa in een stroomversnelling gekomen. De militaire budgetten kennen een sterke stijging, terwijl de trans-Atlantische cohesie binnen de NAVO onder druk is komen te staan. Is er sprake van een oorlogsdreiging of eerder van een opgedreven oorlogsretoriek? Zorgt de bewapening effectief voor meer veiligheid? Zijn er alternatieven voor de militarisering?
Ludo De Brabander plaatst kritische kanttekeningen bij de koers die de NAVO volgt.
Deze lezing kadert in het Leader project van Westhoek Vredeshoek ‘Van herdenkingsregio naar actieve vredesregio’, medegefinancierd door de Europese Unie.
Deze activiteit maakt deel uit van het project De Westhoek: van herdenkingsregio naar actieve vredesregio