Elke dag confronteren de media ons met de vele vormen en excessen van haat: cyberhaat, haatzaaiende uitlatingen, pesten, haatgroepen, religieus geïnspireerd geweld tegen dissidenten en genocides. In de samenleving is haat keer op keer de motor van misverstanden en vaak ook van geweld tussen mensen. De term ‘Erida-complex’, vernoemd naar de Griekse godin van de haat, symboliseert de algemene en diepgewortelde aard van haat.
Haat kan echter niet concurreren met Irene, de godin en het symbool van de vrede. Hij kan immers niet corrigeren wat er is misgegaan. Tegelijkertijd staat haat machteloos tegenover de positieve vrijheid van mensen om het negatieve te overstijgen. Wie hiervoor openstaat, zal veel verbindende, en dus Ireneaanse, initiatieven zien.
Deze lezing onderzoekt de aard van haat, zowel bij individuen en groepen, en presenteert alternatieve, constructieve benaderingen voor het bevorderen van relaties tussen mensen en vrede.