Af en toe wordt de keukentafel hier ingepalmd door een bord met 64 velden, afwisselend zwart en wit. Aan de zijlijnen zitten twee spelers. De één tuurt ingespannen naar de schaakstukken, de ander wiebelt ongeduldig op zijn stoel, want in zijn hoofd ziet hij zijn tactiek ontvouwen.
Voor mijn ongeoefend oog gebeurt er weinig. Er verschuiven stukken, af en toe moet eentje het speelveld verlaten en buiten ‘schaak’ en ‘schaakmat’ worden er weinig woorden gewisseld. Toch schudden ze nadien enthousiast elkaars hand en hebben ze het over een ‘geweldige partij.’
Een spel spelen is leuk. Je legt jezelf hindernissen op die je met plezier wil overwinnen. Anders maait de snelste met één welgemikte armbeweging simpelweg de schaakstukken van het bord. Voila: schaakmat! Behalve veel gedoe en zoekgeraakte torens is er niet veel aan. Het wordt pas leuk als je ingewikkeld gaat doen met remise, pat en rokade. Met doordachte zetten en fijngeslepen tactieken. Met paarden die zo mogen springen en toren die enkel zo mogen bewegen.
Spelen zit in onze natuur. In alle vormen van sport, spel en vrij spelen vinden we het leuk om vrijwillig obstakels te overwinnen. Uitdagingen maken het net interessant. Met die bril op is leren ook een vorm van spelen. (Was dit een lange omweg om op dit punt te raken? Misschien, maar ook een schrijver speelt graag.)
Het kan frustrerend zijn om geen woord Portugees te verstaan tijdens een citytrip naar Lissabon. Of dat heel je omgeving de loftrompet steekt over die nieuwe app die je soepel door mooie wandelingen gidst, maar het lukt je niet om deze te installeren, laat staan gebruiken.
Je kan op je honger zitten omdat je dieper wil duiken in een stukje erfgoed of je voelt dat je iets nieuws wil uitproberen, zonder te weten waar je zal landen.
Leren is met een nieuwsgierige blik een nieuwe deur binnenlopen. Wat staan, hangt en ligt hier? Wat ken ik al? Wat is nieuw? Wat linkt aan wat ik weet?
Met wat tijd en inspanning wens je de ober in Lissabon tenha um bom dia. Gidst Komoot je door een voor jouw onbekend stukje natuurgebied of luister je geboeid naar de geschiedenis van de oude molen die je dagelijks passeert.
Je kiest jouw arena uit en geeft jezelf de tijd om iets nieuws uit te vogelen. Voel maar eens wanneer je botst op zo’n moment. Het punt waarop je denkt, ik kan dit nog niet. Maar he, ik kan het wel leren. En gun dan jezelf de tijd daarvoor.
Het punt waarop ik bijna ben als ik mijn twee schakers weer de tafel zie inpalmen en ze met weinig woorden een nieuw episch avontuur aangaan.
